WSA w Krakowie wyrokiem z dnia 15.04.2025 r., sygn. I SA/Kr 143/25, uchylił niekorzystną dla naszego Klienta interpretację indywidualną dotyczącą wykładni art. 14a ustawy o CIT.
Sąd podzielił nasze stanowisko i uznał, że art. 14a ust. 1 ustawy o CIT dotyczy wyłącznie sytuacji, w której występuje datio in solutum, tj. spełnienie świadczenia niepieniężnego w miejsce świadczenia o charakterze pieniężnym, co odnosi się również do podziału między wspólników majątku likwidacyjnego spółki prawa handlowego. Nowelizacja tego przepisu, która weszła w życie od 1.01.2021 r., niczego w tym zakresie nie zmieniła i tym samym aktualne pozostaje korzystne dla podatników stanowisko prezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych w odniesieniu do tego przepisu sprzed nowelizacji.
To bardzo ważny wyrok dla praktyki podatkowej. Przypomnieć należy, że korzystne dla podatników stanowisko, jakie zostało wypracowane w orzecznictwie sądów administracyjnych na kanwie art. 14a ustawy CIT w odniesieniu do skutków podatkowych podziału między wspólników majątku likwidacyjnego spółki, stanowiło przyczynę zmiany tego przepisu dokonanej z dniem 1.01.2021 r., której celem miało być uniemożliwienie powoływania się na wykładnię wypracowaną przez sądy administracyjne. Jak wynika z wydanego przez WSA w Krakowie wyroku, dokonana nowelizacja – wbrew oczekiwaniom jej projektodawców – pożądanego skutku nie przyniosła. Wydany wyrok potwierdza, że w systemie prawa podatkowego nie ma miejsca na rozszerzającą wykładnię przepisów prawa.
Sprawa była prowadzona przez Partnera adw. Agnieszkę Soja i adw. Maksymiliana Olejniczaka (Senior Associate).
