Newsletter

Płatnik może wystąpić o zwrot odsetek za zwłokę od wpłaconego podatku u źródła, tylko wtedy, gdy pokrył je z własnych środków – wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 stycznia 2025 r., sygn. akt I SA/Lu 585/24.

WSA w Lublinie orzekł, iż polska spółka, która jako płatnik wpłaciła do urzędu skarbowego podatek u źródła wraz z odsetkami za zwłokę, może wystąpić o ich zwrot tylko wtedy, gdy wpłaciła je z własnych środków. W przeciwnym razie o zwrot może się ubiegać tylko podatnik.

Jak wynika ze stanu faktycznego, holenderska spółka zawarła z polską spółką umowy w sprawie przyznania linii kredytowej i na ich podstawie otrzymała wynagrodzenie w formie odsetek. Polska spółka przeoczyła, że wartość zapłaconych odsetek przekroczyła 2 mln zł i nie pobrała oraz nie wpłaciła do urzędu skarbowego podatku u źródła (WHT) z tytułu tych należności. Dokonała tego z opóźnieniem, wpłacając jednocześnie odsetki za zwłokę od zaległości podatkowych. Spółka holenderska wystąpiła z wnioskiem o zwrot odsetek, ale organy podatkowe obu instancji odmówiły zwrotu, wskazując, że to polska spółka jako płatnik odpowiada za nieterminową zapłatę podatku i tym samym podatnik nie jest uprawniony do zwrotu.

Ze stanowiskiem tym nie zgodził się WSA w Lublinie. Wskazał na dwa tryby zwrotu podatku u źródła, tj. w oparciu o art. 28b uCIT oraz w oparciu o art. 75 § 1 i 2 OrdPod. Wynika z nich, iż płatnik może wystąpić o zwrot podatku tylko wówczas, gdy został on pokryty z jego własnych środków, gdyż w tym zakresie poniósł on ciężar ekonomiczny tej płatności. Jeżeli zaś podatek oraz odsetki za zwłokę zostały wpłacone ze środków przekazanych płatnikowi przez podatnika, uprawnionym do zwrotu jest podatnik.

Nieodpłatne poręczenie spłaty kredytu przez podmiot powiązany nie spełnia warunków rynkowych, jakie ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane – wyrok NSA z dnia 16 stycznia 2025 r., sygn. akt II FSK 500/22.

NSA orzekł, że nieodpłatne poręczenie spłaty kredytu udzielone przez podmiot powiązany nie spełnia warunków rynkowych, jakie ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Sprawa dotyczyła polskiej spółki celowej, która uzyskała od wspólników jednej z powiązanych spółek z grupy nieodpłatne poręczenie zobowiązań z tytułu zaciągniętych kredytów. Spółka ustaliła cenę transferową z tytułu uzyskania poręczenia na poziomie 0 zł, argumentując, iż sama nie ma żadnej materialnej korzyści z tytułu uzyskanego poręczenia, a poręczyciele nie ponieśli żadnego uszczerbku majątkowego z powodu udzielenia zabezpieczenia.

Stanowisko spółki zostało zakwestionuje przez dyrektora KIS. Wyjaśnił on, iż ceną transferową w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 1 uCIT jest nie tylko wartość danej transakcji wyrażona w cenie czy wynagrodzeniu, lecz całościowy rezultat finansowy działania, ustalony w wyniku istniejących powiązań w grupie.

Stanowisko to zostało podzielone przez NSA, który uznał, że otrzymanie od podmiotu powiązanego nieodpłatnego świadczenia nie spełnia warunków ceny transferowej, którą zgodnie z art. 11c ust. 1 uCIT na tych samych warunkach ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Brak wynagrodzenia za poręczenie spłaty kredytu oznacza dla spółki korzyść finansową z nieodpłatnego świadczenia.

Leasing zwrotny nie jest zwolniony z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 uVAT – wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2025 r., sygn. akt I FSK 1594/22.

NSA orzekł, że leasing zwrotny nie jest kompleksową usługą zwolnioną z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 uVAT. Składa się on bowiem z dwóch odrębnych transakcji, tj. dostawy towarów i świadczenia usług. NSA dodał, iż zwolnienia, o których mowa w art. 43 uVAT, należy interpretować w sposób ścisły, jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT.

Sprawa dotyczyła spółki, która w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej zawiera umowy leasingu z osobami fizycznymi, nieprowadzącymi działalności gospodarczej (leasing konsumencki). Leasing ten ma formę leasingu zwrotnego, tj. osoba fizyczna odsprzedaje spółce nabyte przez siebie rzeczy ruchome, zastrzegając sobie prawo do ich dalszego użytkowania na warunkach ustalonych w umowie leasingu. Zgodnie z umową leasingu, prawo własności rzeczy nie przechodzi na korzystającego z chwilą zapłaty ostatniej raty, lecz korzystający ma prawo dokonać jej wykupu za odrębnym wynagrodzeniem.

W ocenie spółki, taka transakcja stanowi jedną kompleksową usługę, zwolnioną z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 uVAT jako usługa udzielenia jednorazowej oprocentowanej pożyczki.

Ze stanowiskiem tym nie zgodził się dyrektor KIS oraz sądy administracyjne. WSA w Poznaniu wskazał, że w sprawie mamy do czynienia z dwoma opodatkowanymi niezależnymi czynnościami, tj. dostawą towarów w formie sprzedaży przedmiotu leasingu oraz transakcją leasingu podlegającą opodatkowaniu jako świadczenie usług. NSA dodał, iż leasing zwrotny nie jest odrębnie uregulowany w uVAT, stąd nie można go traktować odmiennie od pozostałych form leasingu: operacyjnego i finansowego.

Odszkodowanie wypłacone pracownikowi za bezprawne zwolnienie z pracy nie podlega zwolnieniu z PIT – wyrok NSA z dnia 22 stycznia 2025 r., sygn. akt II FSK 532/22.

Z wnioskiem o interpretację wystąpił podatnik, któremu na podstawie orzeczenia sądu pracodawca wypłacił odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę i zadośćuczynienie. Podstawą wyliczenia odszkodowania była kwota wynagrodzenia za okres, w którym podatnik rzeczywiście by je otrzymał, gdyby nie został zwolniony. Natomiast zadośćuczynienie zostało zasądzone za naruszenie przez pracodawcę dóbr osobistych pracownika, tj. jego dobrego imienia i godności, m.in. na skutek przekazywania innym pracownikom spółki informacji znieważających pracownika. W ocenie podatnika, zarówno kwota wypłaconego odszkodowania, jak i kwota otrzymanego zadośćuczynienia, będą zwolnione z PIT.

Dyrektor KIS uznał, iż kwota zadośćuczynienia za doznaną krzywdę podlega zwolnieniu z podatku PIT (jako strata niematerialna). Jednak wypłacone odszkodowanie stanowi dla podatnika korzyść, którą mógłby osiągnąć, gdyby nie wyrządzono mu szkody i zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b uPIT stanowi przychód podatkowy.

WSA w Gliwicach oraz NSA podzieliły stanowisko zawarte w interpretacji. Wskazały, iż objęcie zwolnieniem kwoty odszkodowania za korzyści utracone w wyniku niesłusznego zwolnienia z pracy prowadziłoby do sytuacji korzystniejszej dla podatnika niż ta, w jakiej znalazłby się on, gdyby szkoda nie zaistniała. Gdyby bowiem podatnik nie został zwolniony z pracy, to wypłacone mu wynagrodzenie byłoby opodatkowane.

Fundacja rodzinna, która z góry zakłada, że sprzeda nabytą nieruchomość, zapłaci sankcyjny 25% podatek, niezależnie od czasu, jaki upłynie między nabyciem nieruchomości a jej sprzedażą – interpretacja indywidulana dyrektora KIS z dnia 17 stycznia 2025 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.700.2024.1.DK.

Z wnioskiem o interpretację wystąpiła fundacja rodzinna, która zawarła przedwstępne umowy, na mocy których zobowiązała się kupić nieruchomości lokalowe wraz z garażami i pomieszczeniami przynależnymi. W założeniu nieruchomości te mają być przedmiotem wynajmu, a uzyskane z tego tytułu dochody będą przeznaczone na realizację dalszych inwestycji fundacji rodzinnej. Fundacja zakłada, iż po upływie co najmniej 10-letniego okresu wynajmu, nieruchomości zostaną sprzedane. Fundacja uznała, że mając na uwadze tak długi okres karencji między datą zakupu i sprzedaży nieruchomości, nie będzie zobowiązana do zapłaty sankcyjnego 25% podatku od dochodu z tytułu ich zbycia.

Ze stanowiskiem tym nie zgodził się dyrektor KIS. Wskazał, iż w analizowanym przypadku fundacja rodzinna od początku zakładała, że zakupione nieruchomości zostaną po jakimś czasie sprzedane. W ocenie Dyrektora KIS oznacza to, że nabycie nieruchomości przez fundację rodzinną następuje wyłącznie w celu ich późniejszego zbycia, czego nie zmieni fakt ich wieloletniego wynajmu, ani nawet długa karencja między transakcjami zakupu i sprzedaży. Tym samym uzyskany dochód ze sprzedaży nieruchomości jako wykraczający poza art. 5 ustawy o fundacji rodzinnej, objęty będzie stawką podatku w wysokości 25%, zgodnie z art. 24r ust. 1 uCIT.

Szef KAS odmówił wydania opinii zabezpieczającej dla fundacji rodzinnej planującej sprzedaż wniesionych do niej udziałów spółki z o.o. – odmowa wydania opinii zabezpieczającej z 19 grudnia 2024 r., sygn. DKP1.8082.7.2023.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem ww. negatywnego rozstrzygnięcia, osoby fizyczne – właściciele udziałów w spółce z o.o. założyli fundację rodzinną i za jej pośrednictwem, w krótkim czasie po powołaniu fundacji rodzinnej, dokonali sprzedaży udziałów, a środki pozyskane z tej sprzedaży fundacja rodzinna wypłaciła beneficjentom.

Szef KAS wskazał, że sprzedaż udziałów spółki z o.o. po dwóch miesiącach od ich wniesienia do fundacji rodzinnej, a następnie wypłata uzyskanych z tego tytułu środków na rzecz jej beneficjentów może sugerować, że fundacja została utworzona i wykorzystana wyłącznie w celu sprzedaży udziałów z niższym opodatkowaniem. Na powyższe wskazywać ma między innymi fakt, że fundator zainteresowany był sprzedażą udziałów już przed powstaniem fundacji rodzinnej, a wykorzystanie przez niego w roli pośrednika fundacji rodzinnej miało na celu korzystniejsze opodatkowanie transakcji. Korzyść ta polega nie tylko na obniżeniu obciążenia podatkowego z uwagi na stawkę 15% uCIT dla fundacji rodzinnej, zamiast 19% uPIT i 4% daniny solidarnościowej od uzyskanych dochodów ze sprzedaży udziałów bez pośrednictwa fundacji, ale także na odroczeniu momentu powstania zobowiązania podatkowego.

W ocenie szefa KAS, założenie fundacji rodzinnej, a następnie jej wykorzystanie na potrzeby takiej transakcji jest sprzeczne z celami, dla których powinna zostać ona powołana (m.in. sukcesji), a taka transakcja podlega klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania.

Podobne stanowisko zostało zajęte w odmowach wydania opinii zabezpieczających w sprawach nr DKP1.8082.3.2024 oraz nr DKP1.8082.4.2024.