Newsletter

Szef KAS odmówił wydania opinii zabezpieczającej dla spółki akcyjnej w zakresie programu motywacyjnego dla członków zarządu – odmowa wydania opinii zabezpieczającej z dnia 13 lutego 2025 r., sygn. DKP16.8082.7.2024

W stanie faktycznym będącym przedmiotem ww. negatywnego rozstrzygnięcia, spółka akcyjna planuje utworzyć program motywacyjny dla swoich pracowników. Zakłada on przyznanie członkom zarządu dodatkowego wynagrodzenia za zrealizowane wyniki finansowe w formie akcji wyemitowanych przez spółkę. Akcje mają zostać objęte przez członków zarządu po wartości nominalnej, a ich sprzedaż na rzecz spółki następowałaby po cenie w wysokości z góry ustalonej wartości księgowej akcji, kilkunastokrotnie wyższej od wartości nominalnej.

Szef KAS wskazał, że takie działanie spółki jest działaniem sztucznym, a głównym celem wdrożenia programu motywacyjnego jest osiągnięcie korzyści podatkowej.
W ocenie Szefa KAS, wydzielenie części wynagrodzenia członków zarządu w związku ze świadczeniem pracy na rzecz spółki (lub z działalności wykonywanej osobiście) i wypłaty go w formie prawa wynikającego z pochodnego instrumentu finansowego pozwoli osiągnąć korzyść podatkową. Polegać ona będzie na obniżeniu podatku wskutek zmiany źródła przychodu, tj. stosunku pracy lub działalności wykonywanej osobiście (do których ma zastosowanie skala podatkowa) na kapitały pieniężne (do których ma zastosowanie 19 proc. stawka PIT).

Za korzyść podatkową Szef KAS uznał również możliwość odliczenia przez spółkę podatku VAT naliczonego z faktur VAT związanych z wdrożeniem i funkcjonowaniem programu motywacyjnego.

Podatnik CIT może wstecznie zmienić metodę rozliczania różnic kursowych – wyrok NSA z dnia 18 lutego 2025 r., sygn. akt II FSK 878/23

NSA orzekł, że podatnik CIT może skorygować oświadczenie o wyborze metody rozliczania różnic kursowych złożone w rocznym zeznaniu podatkowym poprzez korektę zeznania CIT-8 za poprzednie lata.

Spółka przez kilka lat stosowała rachunkową metodę rozliczania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 uCIT. W złożonym zeznaniu CIT-8 za rok 2019 zrezygnowała jednak z dotychczasowej metody na rzecz metody podatkowej. Ze względu jednak na charakter i skalę działalności spółki (w tym dużą ilość kontraktów wyrażonych w EUR) stosowanie podatkowej metody okazało się dla spółki niekorzystne i wiązało się z istotnym wzrostem nakładu pracy i kosztów działalności.
Spółka uważała, że jest uprawniona do dokonania korekty zeznania CIT-8 za 2019 rok w zakresie oświadczenia dotyczącego rezygnacji ze stosowania metody różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości. Argumentowała, że przepisy nie przewidują żadnego zawitego terminu na wybór metody lub rezygnacji z niej. Dyrektor KIS nie podzielił tego stanowiska. Uznał, iż spółka może poprawić błędy, ale nie może zmienić wstecznie złożonego oświadczenia woli dotyczącego rozliczania różnic kursowych.

Zarówno WSA w Warszawie, jak i NSA przyznały rację spółce. Wskazały, iż uCIT nie przewiduje żadnego terminu na złożenie oświadczenia o rezygnacji z metody ustalania różnic kursowych. Dodały, iż uprawnienie do złożenia korekty zeznania nie jest ograniczane w sposób wskazujący na to, że korekcie mogą podlegać jedynie wybrane jego elementy. W konsekwencji korekcie może podlegać każdy element danego zeznania. Korygowanie deklaracji dotyczy całej treści deklaracji, a więc nie tylko oświadczeń wiedzy, ale też oświadczeń woli.

Wydanie przez spółkę jej wspólnikowi akcji innej spółki w zamian za obowiązek wypłaty dywidendy lub zwrotu części wkładu skutkuje powstaniem przychodu z zysków kapitałowych – wyrok NSA z dnia 11 lutego 2025 r., sygn. akt II FSK 627/22

Sprawa dotyczyła spółki komandytowej, która w zależności od decyzji wspólników co do przeznaczenia zysku, wypłaca im dywidendę albo częściowo zwraca im wartość wniesionych wkładów. Spółka nabyła akcje innej spółki.  Podjęto decyzję, że spółka wyda te akcje swoim wspólnikom w zamian za obowiązek wypłaty pieniędzy z tytułu dywidendy lub częściowego zwrotu wniesionych przez nich wkładów, co miałoby nastąpić na podstawie zawartej między wspólnikami a spółką umowie o świadczenie w miejsce wykonania (datio in solutum) zgodnie z art. 453 KC.

W ocenie spółki, uzyskany przez nią z tego tytułu przychód na podstawie art. 14a uCIT nie będzie stanowił przychodu z zysków kapitałowych (o których mowa w art. 7b ust. 1 uCIT), ale będzie przychodem z innych źródeł, co daje możliwość zastosowania do niego obniżonej stawki CIT – 9 proc. Ze stanowiskiem tym nie zgodził się Dyrektor KIS, kwalifikując uzyskany przez spółkę przychód jako pochodzący z zysków kapitałowych – z art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a uCIT.

Zarówno WSA w Warszawie, jak i NSA podzieliły zdanie organu podatkowego. Wskazały, iż zwolnienie się przez spółkę z zobowiązania z tytułu wypłaty dywidendy lub częściowego zwrotu wkładu wspólnikom mieści się w otwartym katalogu dochodów kwalifikowanych jako zyski kapitałowe z art. 7b ust. 1 uCIT.

Wyrok TSUE dotyczący postępowania w sprawie solidarnej odpowiedzialności podatkowej byłych członków zarządu spółki – wyrok TSUE z dnia 27 lutego 2025 r., sygn. C-277/24

TSUE orzekł, iż były członek zarządu spółki powinien mieć dostęp do akt sprawy i innych dowodów zgromadzonych w postępowaniu wymiarowym toczącym się wobec spółki na etapie prowadzenia w stosunku do niego postępowania w zakresie odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe spółki z art. 116 § 1 OrdPod.

Wprawdzie byłemu członkowi zarządu nie przysługuje przymiot strony w postępowaniu wymiarowym wobec spółki, jednak powinien on mieć możliwość kwestionowania jego wyniku i ustaleń na etapie postępowania wszczętego w stosunku do niego w sprawie jego solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki.

W ocenie TSUE, uprawnienie to jest istotne nie tylko w sytuacji, w której członkowie zarządu nie mieli już wpływu na działanie spółki, ale też, gdy ich wpływ był ograniczony np. z powodu konfliktu interesów w zarządzie.

Orzeczenie TSUE daje szanse na wznowienie  postępowań administracyjnych w przedmiocie solidarnej odpowiedzialności członków zarządu za zaległości podatkowe spółki w terminie miesiąca od dnia publikacji sentencji orzeczenia TSUE w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej na zasadzie art. 241 § 2 pkt 2 w zw. z art. 240 § 1 pkt 11 OrdPod, ewentualnie  postępowań sądowoadministracyjnych w tym przedmiocie – w terminie trzech miesięcy od dnia publikacji sentencji orzeczenia, – zgodnie z art. 272 § 2 i 3 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.